لفظ عید برای چه جشن های می شود استفاده کرد؟

مسلمانان در زمین دو عید دارند عید فطر و عید قربان  
فرشتگان در آسمان دو عید دارند عید نیمه شعبان  و عید شب قدر

روزی که در آن عبادت نباشد عید نیست. عید فطر با ماه رمضان و نماز عیدش و عید قربان با قربانی کردن و نماز عید قربان ، عید است.

 در اسلام غیر از این دو عید تمامی اعیاد قابل قبول نیست ، چه عید استقلال، چه عید نوروز و کریسمس و غیره.
و برای تبریک گفتن هم نباید از لفظ " عید" برای سایر جشن ها استفاده شود.
مثلا میتوان گفت :‌سال نو مبارک - ولی نباید گفت "عید" نوروز مبارک.

وقتی پیامبر اسلام (صلی الله تعالی علیه و سلم) به مدینه آمدند در آن زمان اهل مدینه در 2 روز که از ایام جاهلیه به جا مانده بود جشن می گرفتند  و آن دو روز یک روز نوروز  ودوم مهرگان بود.و پیامبر اکرم (ص) فرمودند «ان الله تعالی قد ابد لکم بهما خیرا منهما یوم الفطر و یوم النحر» یعنی خداوند به جای آن دو روز ؛ دو روز خیر را به شما بخشید روز فطر و قربانی را.

پیامبر اکرم(ص) می فرماید: من تشبه بقوم فهو منهم» (رواه ابوداود)
هرکس در افعال و اقوال شبیه قومی باشد از آن قوم است.

و نیز می فرماید«لیس منا من تشبه بغیرنا »(رواه الترمذی )  
از ما نیست کسی که به غیر ما شبیه شود.

واین شدیدترین وعده ای است که می توان به یک مسلمان داد.

علت ازدواج با حیوان

چرا برخی انسانها با حیوان ازدواج میکنند؟

برخی انسان برای رسیدن به آرامش هر لذتی را آزمایش میکنند پول ثروت فساد جنسی و...

هرچقدر گناه میکند همان لحظه لذت میبرد ولی بعدش دوباره همان بیقراری و دور بودن از آرامش را احساس میکند و دوباره یک گناه دیگری را انجام میدهند تا به آرامش برسند.

مانند دست و پا زدن در باتلاق، هرچه بیشتر دست وپا میزنند بیشتر در باتلاق فرو میرود...

تا اینکه برخلاف ذات انسانی دست به ازدواج به حیوان میزنند تا به آرامشی دست یابد.

اما  غافل از اینکه تنها و فقط "با یاد خدا قلب آرام می یابد"

« الَّذِينَ آمَنُوا وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِكْرِ اللَّهِ أَلَا بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ »

«همان كسانى كه ايمان آورده‏ اند و دلهايشان به ياد خدا آرام مى‏ گيرد آگاه باش كه با ياد خدا دلها آرامش مى‏ يابد »(سوره الرعد آیه ۲۸)

 

پس مسلمان وقتی گناهی انجام دهد باید سریع توبه کند و نزدیک  گناه نشود وگرنه قلب بیشتر سیاه می شود و گناه بعدی را راحت تر انجام میدهد.

گدایی که گدایی میکند در اولین بار با خجالت و شرمندگی دست درازی میکند و در قلبش کمی لکه ای سیاه ایجاد می شود و اگر تکرار کند دست درازی بعدی را با خجالت کمتری انجام میدهد و همینطور ادامه میدهد تا قلبش کاملا سیاه شود و بدون شرمندگی  و به عنوان یک شغل گدایی میکند.

نتیجه :

1با یاد خدا دل آرام میگیرد.

2- گناه را نباید ادامه داد.

قلبی که نور خدا در آن است قلب مسلمان است ؛ شکستن آن قلب سزاوار مسلمان نیست.

"فَيَسْخَرُونَ مِنْهُمْ سَخِرَ اللَّهُ مِنْهُمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ" 
و آنان را به ريشخند مى‏ گيرند [بدانند كه] خدا آنان را به ريشخند مى‏ گيرد و براى ايشان عذابى پر درد خواهد بود (سوره توبه آیه۷۹)

روزی در یک جمع مردی به یک عالم رهگذر گفت بایست نصیحتی برای تو دارم؛

رهگذز گفت: اگه نصیحتی داری در تنهایی به من بگو ، نه در جمع که می خواهی منو خجالت زده بکنی ، نصیحتت را برای خودت نگه دار.

مسخره کردن

قلبی که نور خدا در آن است قلب مسلمان است ؛ شکستن آن قلب سزاوار مسلمان نیست.

"فَيَسْخَرُونَ مِنْهُمْ سَخِرَ اللَّهُ مِنْهُمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ" 
و آنان را به ريشخند مى‏ گيرند [بدانند كه] خدا آنان را به ريشخند مى‏ گيرد و براى ايشان عذابى پر درد خواهد بود (سوره توبه آیه۷۹)

پاداش و درجه زنان باردار و مادرن بچه دار

حضرت رسول اکرم (ص) فرمودند : ازدواج کنید و اگر میتوانید بچه دار شوید ، امت من هستند فرزندان شما و  روز قیامت افتخار میکنم  به زیادی امتم ، حتی فرزندی که  ناقص دنیا بیاید و فوت کند هم از امت من محسوب میشود.

 

حضرت رسول اکرم (ص)‌ فرمودند : هنگامى که زن از شوهر خود باردار مى شود ، همانند روزه دارِ شب زنده دار و مجاهدى است که با جان و مالش در راه خدا جهاد مى کند

 

و دردی که حین زایمان می کشد پاداش و ثوابی دارد که  مخلوقات زمین و آسمان نمیدانند عظمت آن چقدر است

 

 و وقتی که به بچه اش  شیر میدهند برای هر قطره شیر یک ثواب نوشته می شود.

 

وقتی که مادر با گریه ی بچه بیدار می شود به اندازه آزاد کردن 70  غلام و کنیز ثواب می برد.

 

همچنین حضرت رسول اکرم(ص)‌فرمودند :این همه پاداش برای زنانی که مطیع خداوند(نماز میخوانند) و صالحه هستند  از شوهرشان اطاعت میکنند می باشد .

 

/بهشت زیر پای مادران است/

برخی از اخلاق‌ حضرت‌ رسول‌ الله (ص):

حضرت رسول الله (ص) هیچگاه کسی را سرزنش نمی کرد. حضرت انس بن مالک (رضی الله عنه) می‌فرماید من 8 سال خدمتگذارحضرت رسول الله (ص) بودم، یک بار نشد بفرماید چرا چنین کرده ای؟ حضرت رسول الله (ص) فرمودند ؛ بدی ها و عیب های دیگران را پیش من بیان نکنید چون دوست دارم سینه ام نسبت به همه، بی غل و غش، بی کدورت خاطر باشد. سخن کسی را قطع نمی کرد. می ماند تا گوینده از کلام خویش فراغت بیابد. هرگاه به سفر تشریف می رفت، پنج چیز به همراه داشت: آینه، سرمه دان، شانه، مسواک و قیچی ، چهار زانو در جمع اصحاب خویش می نشست. مجلس او حلقه مانند بود نه مانند مجلس شاهان. گاه تازه واردین نمی توانستند تشخیص دهند کدامیک پیامبر است. خوش رو ترین مردم بود، هیچ وقت در معاشرت با دیگران، تبسم از لبان او نیفتاد خودش کارهای خودش را انجام می داد، خودش شیر گوسفند می دوشید، گندم آرد می کرد، در را می گشود و لباس خویش را وصله می زد. به هرکس بر او وارد می شد، زیرانداز خویش را تعارف می کرد و تشک خویش را برای او می گستراند و اگر او قبول نمی نمود، آنقدر اصرار می کرد تا بپذیرد. در تشییع جنازه ها حاضر می شد و در دورترین نقطه شهر، به عیادت مریض می رفت و همواره سراغ دیگران را می گرفت.