شاهنامه ي حماسه سراي بزرگ ايران حکيم ابوالقاسم فردوسي درباره خلفای راشدین 


تو را دانش و دين رهاند درست
ره رستگاري ببايدت جوست
اگر دل نخواهي که باشد نژند
نخواهي که دايم بوي مستمند
به گفتار پيغمرت راه جوي
دل از تيرگيها بدين آب شوي
چه گفت آن خداوند تنزيل و وحي
خداوند امر و خداوند نهي
که خورشيد بعد از رسولان مه
نتابيدبر کس ز بوبکر به
عمر کرد اسلام را آشکار
بيار است گيتي چو باغ بهار
پس از هر دو آن بود عثمان گزين
خداوند شرم و خداوند دين
چهارم علي بود جفت بتول
که او را به خوبي ستايد رسول
که من شهر علمم،علي ام در است
درست اين سخن قول پيغمبر است
گواهي دهم کاين سخن راز اوست
تو گويي دو گوشم بر آواز اوست
بر آن باش که که گفت زان بر مگرد
چو گفتارت و رايت نيارد بدرد
علي را چنين دان وديگر همين
کزيشان قوي شد بهر گونه دين
نبي آفتاب و صحابان چو ماه
بهم نسبتي يکديگر راست اره

تنزيل: قرآن
نژند:غمگين
مه :بزرگ
بوي :باشي
بتول :فاطمه (س)
 
گرد آورنده:شهروز آق آتاباي