حنفیه  

اگر در نماز،ازحالت ایستاده بعد از رکوع به سجده برویم، درحین سجده رفتن به ترتیب ابتدا نزدیکترین عضو به زمین را زودتر با زمین تماس پیدا می کند بدین گونه:

1-  ابتدا زانو؛ {مستحب است به آرامی اول زانوی پای راست و سپس زانوی پای چپ با زمین تماس می کند(ناحیه ران پا با شکم نبایدبه چسبیده  باشد)}.

2-   وسپس کف دست {که در اینجا هم مستحب است ابتدا کف دست راست و بعد فاصله زمانی کم کف دست چپ به زمین گذاشته شود.(آرنج و ساعد دست نباید با زمین تماس داشته باشد)}.

3-  بعد ازتماس دست با زمین نوک بینی با زمین تماس پیدا می کند.

4-   در آخر پیشانی را که عزیزترین وبالاترین عضو بدن می باشد را در برابر پروردگار در زمین قرار می دهیم.(اگر زمین ناهموار بود و یا به هر دلیلی نتوان پیشانی را کاملا در زمین قرار داد در اینصورت فقط به اندازه سرسوزن پیشانی بازمین تماس داشته باشد کفایت می کند).

باید توجه شود درحالت سجده نوک انگشتان پاها نباید از زمین جدا گردد.

درهنگام بلند شدن از حالت سجده به حالت ایستاده برعکس موارد بالا ترتیب قرار می گیرد یعنی بالاترین عضو بدن از زمین زودتر جدا می شود.

ابتدا پیشانی سپس بینی وصورت ،دست ها و زانو ها از زمین جدا می شود.

طبق تحقیقات علمی به ثبت رسیده در طول روزمره و تماس با اشیا و لباس و... در بدن انسان جریانهای الکتریسیته که مضر هستند بوجود می آید.این جریان ها ازبعضی نقاط بدن که با زمین تماس پیدا می کند خارج می شودیعنی،ازنوک پاها - زانوها - کف دستها - بینی و پیشانی یعنی تمام اعضایی که درحالت سجده با زمین تماس پیدا می کند و بهترین حالت  زمانی که رو به کعبه باشد(کعبه در مرکز زمین قرار دارد).